در این فیلم بکتاش آبتین به جزیره زیبای کیش رفته اما به علت دوران قرنطینه (بخاطر کرونا) نمی‌تواند آنجا را ترک کند. در حالی که همسرش در تهران مانده و نمی‌توانند به هم بپیوندند. او در این فیلم بخش‌هایی از اشعار خود را می‌خواند و از زندگی در شرایط همه گیری کووید ۱۹ می‌گوید. آبتین به این مساله اذعان می‌کند که اگر بتواند مقاومت کافی داشته باشد و زنده بماند، باید شش سال از زندگیش را در زندان سپری کند. فیلم موریانه‌ای با دندان‌های شیری شاید شخصی‌ترین اثر آبتین باشد؛ فیلمی که داستان زندگی او در قرطینه کرونا تا زندانی شدنش را روایت می‌کند. آبتین برای کارگردانی این فیلم دیپلم افتخار دوازدهمین جشن سینمای مستقل ایران را دریافت کرد.
دیدگاه‌ها