مستند «جو ویکس: مجوز کشتن» داستان جو ویکس، مربی فیتنس، را روایت میکند که با همکاری پروفسور کریس ون تولکن، یک بار پروتئینی “کُشنده” میسازد تا خطرات غذاهای فوقپردازششده (UPF) را افشا کند؛ این بار با مواد افزودنی مجاز اما مضر، مانند اسیدهای چرب اشباعشده، شکرهای پنهان، و رنگهای مصنوعی، به عنوان محصولی “سالم” با ۱۹ گرم پروتئین و ادعاهای سلامتی (مانند تقویت ایمنی) فروخته میشود، در حالی که روی بستهبندی هشدار میدهد که مصرف زیاد میتواند خطر اسهال، سرطان، سکته و مرگ زودرس را افزایش دهد. ویکس با فروش عمومی بار و جلب توجه رسانهها، از دولت و صنعت غذا میخواهد برچسبگذاری را اصلاح کنند و UPFها را که ۶۰% رژیم غذایی بریتانیا را تشکیل میدهند، محدود کنند؛ مستند با تصاویر پشتصحنه تولید، مصاحبه با کارشناسان تغذیه، و واکنشهای عمومی، به کاوش در بحران سلامتی بریتانیا، نقش UPFها در ۱۴% مرگهای زودرس، و نیاز به تغییرات قانونی میپردازد. منتقدان آن را به عنوان اثری جسورانه و آگاهیبخش تحسین کردهاند که با شوخی تلخ و شواهد علمی، بحثهای جدی درباره غذاهای پردازششده را برمیانگیزد، هرچند برخی از تمرکز بیش بر بار پروتئینی و کمبود راهحلهای عملی، آن را بیش از حد ترسناک و کمتر عملی میدانند.
دیدگاهها